De haan onder de arm van de dronken stamgastkraaide schel boven de bedorven brieop het beschreven servet.Een residu van een verloren dichtermet drinkschuld, zojuist afgedropen. De stamgast kroelt de mannenkip,een laissez-faire voor het ontwaken, vast.Maar daar van is vooralsnog geen sprake.Eerst nog volgt de roes na wijnen een belofte aan… Lees verder…
Je deed aan matigend taalgebruik en je waste overal even schoon. Pillen waren nog voor vrouwelijke pijntjes. En de kleintjes, daar lette de supermarkt op. In het tijdschrift zat een kruidenbuiltje. En in het kuiltje van de puree De fletse kruiden van de Apennijnen. En dat het op zondag net… Lees verder…
Mijn klassenstrijd heeft luisterend in stilte , alleen mijzelf als beeltenis verguist. Het golft boven de meester. Mijn oplossingsvermogen past op het maaiveld want we drijven niet vrij met de eigen winden mee. Een probleem. Mijn oplossingsvermogen in een nagekeken uurglas. Is ook omgekeerd hetzelfde, als het zand in mijn… Lees verder…
Ik schreef nog terug Naar de man net voor de pil, dat ik heel erg van patroontjes houd. Van textuurtjes. Omdat je daar zo lekker overheen. Zo met je vingers En dat die dan tintelen. En het voelt alsof iemand anders Je haren streelt. Hij loste langzaam op En in… Lees verder…
Ik behoef niet zo veel vensters Ik ben een dichtbijhoofd en jij een vergezicht. En dat we elkaar in het midden ontmoeten. Hoe zal ik u noemen nu u zo onaangekondigd langs mijn venster struint? Ik zeg maar jij tegen u. Schuin afgesneden tulpen sieren de vensterbank, En jij, jij… Lees verder…
Zij is allergisch voor meanderen Dit ochtendhert komt krijten. Sleept een zwijgend hart, In de schaduw van de bomen, daar staat zij in de donkerte. Ze weent en ik drink tranen op onder de blaadr’en van de reus. Het streept steeds purper aan de horizon waar de nachtheks wacht. Zij… Lees verder…
Minzaam zinnelijk geweld Zijn hoofd boven het maaiveldverraadt niets van wat zijn sex kan zijn.Het maakt niet uit.Zijn hoofd is niet te hoog voor mij. Zandsteentjeskauwend loop ikknarsetandend van de kounaar het eerste moment van enig vertier. Hier,bij de boomverwacht ik mijn eerste minnaar. Hij kruipt door een mens,als een… Lees verder…
Afvalscheiding (ontspullen bij de glasbak), Een pepermuntje balanceerde nog minutenlang tussen zijn tanden. Hij spreekt met eruditie van een man met uitgesneden tong, uitdruppend van de ochtendkwijl, opgevouwd in zijn vestzakje. Met de viscositeit van gesmolten mentholsnoepjes, Stoned van de tot papaverpulver omgesmolten zilvervisjes. Hij mikt met willekeurige intentie het… Lees verder…
Open einde, Ik herhaal je stilzwijgen. Maar doe er wat pathos bij. Ik ben wel een dramaqueen, soms. Je lispelt soortgelijke zaken wel vaker als je bijna huilt. Het is stil in jou en ik hoor dat graag. Ik bewonder je meervoudigheid en soms ben jij een jullie. Net zoals… Lees verder…
Straten hebben niet voor niets namen, Poureus als het cement lek door valse handafdrukken, dat als bizarre brokken, in blokken op de straten staat; Ingespoten met zoetstofjes; Aangemaakt met aanmaakblokjes. Afgemaakt met een slagersmes. De driehoeksverhouding van het station en de brug. Als een onderonsje in een complottheorie, dat met… Lees verder…
