De haan onder de arm van de dronken stamgastkraaide schel boven de bedorven brieop het beschreven servet.Een residu van een verloren dichtermet drinkschuld, zojuist afgedropen. De stamgast kroelt de mannenkip,een laissez-faire voor het ontwaken, vast.Maar daar van is vooralsnog geen sprake.Eerst nog volgt de roes na wijnen een belofte aan… Lees verder…
Je deed aan matigend taalgebruik en je waste overal even schoon. Pillen waren nog voor vrouwelijke pijntjes. En de kleintjes, daar lette de supermarkt op. In het tijdschrift zat een kruidenbuiltje. En in het kuiltje van de puree De fletse kruiden van de Apennijnen. En dat het op zondag net… Lees verder…
Ik schreef nog terug Naar de man net voor de pil, dat ik heel erg van patroontjes houd. Van textuurtjes. Omdat je daar zo lekker overheen. Zo met je vingers En dat die dan tintelen. En het voelt alsof iemand anders Je haren streelt. Hij loste langzaam op En in… Lees verder…
Ik behoef niet zo veel vensters Ik ben een dichtbijhoofd en jij een vergezicht. En dat we elkaar in het midden ontmoeten. Hoe zal ik u noemen nu u zo onaangekondigd langs mijn venster struint? Ik zeg maar jij tegen u. Schuin afgesneden tulpen sieren de vensterbank, En jij, jij… Lees verder…
Minzaam zinnelijk geweld Zijn hoofd boven het maaiveldverraadt niets van wat zijn sex kan zijn.Het maakt niet uit.Zijn hoofd is niet te hoog voor mij. Zandsteentjeskauwend loop ikknarsetandend van de kounaar het eerste moment van enig vertier. Hier,bij de boomverwacht ik mijn eerste minnaar. Hij kruipt door een mens,als een… Lees verder…
